Verhaaltje/doordenkertje

Een groep kikkers was op weg door het bos, toen plotseling twee van hen in een diepe put vielen.
De andere kikkers kwamen om de put heen staan om te kijken.
Toen ze zagen hoe diep hij was, vertelden ze de twee ongelukkige kikkers dat ze er nooit uit konden komen.
De beide kikkertjes negeerden het commentaar en probeerden uit de put te springen.
Maar de anderen bleven zeggen dat ze er beter mee konden stoppen, dat ze zo goed als dood waren...

Uiteindelijk hechtte het ene kikkertje geloof aan de boodschap van de anderen en gaf het op.
Hij viel naar beneden en stierf.

Het andere kikkertje daarentegen bleef uit alle macht springen.
De menigte kikkers kwaakte hem nogmaals toe dat hij zijn pijn en lijden beter kon beëindigen en maar beter kon sterven. Maar tot ieders verbazing begon hij zelfs nog harder te springen en met een enorme reuzensprong kwam hij tenslotte uit de put.

De andere kikkertjes begonnen nieuwsgierig vragen te stellen: 'waarom bleef je nou al die tijd springen? Had je ons soms niet gehoord?' En toen beseften ze met een schok dat dit kikkertje doof was. Hij dacht al die tijd dat de anderen hem aanmoedigden om eruit te komen. Hij wilde hen niet teleurstellen en daarom was hij tot het einde toe doorgegaan...



nb: Soms is het prima om doof te zijn voor de mensen om ons heen!

Deze website is onderdeel van Marjanka's pages